Beti
ikasten da zerbait Pedrorekin
Pedro
Miguel Etxenike aspalditik ezagutzen dut eta, garaien arabera, harreman handia
izan dugu: bera, zientzialari ospetsua; ni, Baztango kontrabandista. Batek
daki horregatik hartzen ote dugun hain ongi. Biak
nafarrak. Asko estimatzen dudan adiskidea da. Eta estimu horrek baditu funts
sendoak: batetik, gutxi ditugu zientzia mailan bera bezain ongi prestatuak
Euskal Herrian; bestetik, gizon ausarta eta ideiaz betea da, ez dakit nik hori
zientzialarien artean arrunta den, baina ez dut uste; maitasun handia dio herri
honi, eta zirt edo zart egin behar denean badaki nola hautatu zuzen. Edo, erran dezadan bertze modu batean,
arruntean egiten duen aukerarekin bat nator gehienetan. Eta behar duzunean han
dago beti. Nik anitz ikasi dut beragandik, ez dut inolako ahalkerik hori
errateko. Hobeki erranen dut: ez dakit anitz ikasteko gai izan naizen, baina
berak anitz erakutsi dit, hori bai, gizon distiratsdua baita. Beti ikasten da
zerbait Pedrorekin.
Donostian
sortu duen ikerkuntza ingurunea harrigarria da. Batzuei hori onartzea kosta
egiten zaie --denek uste baitugu gu garela hoberenak, nola ez--, baina Euskal
Herri osoan ez da inondik ere zentro horren parekorik, ez hurbiltzen zaionik
ere. Hori da errealitatea. Ikergune hori erreferentzia da mundu osoan, eta gure
zientzia ekoizpenean buru-buruan dago. Beharbada, gauzak orekatzeko, hemen hain
distiratsuak ez diren kontuak ere aipatu beharko nituzke, ez da munduan
horretatik libratzen den pertsonarik, baina ez dut eginen, jakina. Bizi izan
ditugun anekdota batzuk liburu batean sartu beharko nituzke beharbada, eta
egunen batean animatuko naiz agian. Ni, zergatik ukatuko dut, nahiko fan naiz
Etxenikerekin, eta harro sentitzen naiz eskaintzen didan adiskidetasunarekin.
Gutxi ditugu bera bezalakoak, eta eskertuak egon beharko genuke EHUko
irakasleak egin duen ekarpenaz.
Pello Salaburu
No hay comentarios:
Publicar un comentario